از مجموعهء «سه پله تا شکوه»
رودی در تو جاری ست
رودی در تو جاری ست
که از دريای عقل برخاسته و
با باران های عاطفه
بر کوهساران عشق
باريده است
- چميده بر پيچ و خم های عمر
- گذشته از خاکريزهای اندوه
- سائيده بر سنگلاخ های گفتگو
- و برآمده بر دريا
(ديگر باره دريا!)
بدان هنگام که مرغان دريائی
دميدن بادبان خورشيد را
هلهله می کنند.
صدای هلهلهء اين همه آدم را می شنوی
که در اين رودخانه
می سرايند و
به سوی ميعادگاهی می روند
که ميهماندارش را
به فراموشی
ربوده اند؟
صدای آوازشان را می شنوی
که برای تداوم تکرار
و برای حيات
- که ناموس کهنگی و نوآوری ست -
می سرايند؟
در تو رودی جاری ست
که از بستر آتشناک ِ خرسندی می گذرد
و چون به خون تو می رسد
در آن غسل می کند
و زاينده می شود.
زاينده رودا!
که
از بازوئی به بازوئی
تلاطم دريا را داری
ببين
که از انديشه تا طوفان
فقط اراده ای صيقل خورده به عشق را نيازمنديم.
1366
از ميان شعرهای
اسماعيل نوری علا
خانه:
تماس:
Fax: 509-352-9630