اين روزها «جنبش سکولار دموکراسی» تبديل به کيسهء بوکسی شده که هرکس می خواهد اظهار لحيه ای کند يک مشت اش را هم حوالهء اين کيسه می کند. مثلاً، «داخل کشوری ها» تصميم می گيرند که سکولار دموکرات های خارج کشور را بی کاره معرفی کنند و يا آقای شاهين نژاد تصميم می گيرندتا، پس از خمير کردن استخوان سکولار دموکراسی، به طرح نظريهء ظاهراً جديد خود بپردازند.◄

به نظر من، در موارد حادی از آنگونه که در مورد کشور ما پيش آمده، امر «داوری تعيين کنندهء سود و زيان ملت» حالت متمرکز خود را از دست داده و تابع سود و زيان گروه های مختلف شده است و، در اين ميان، از آنجا که در برابر حکومت و دولتی غاصب و سرکوبگر و استبدادی، که «مصالح رژيم» را بر «منافع ملی» ترجيح می دهند، اين «مخالفان» حکومت و دولت اند که موظف اند بصورت «داور تعيين کنندهء سود و زيان ملت» نيز عمل کنند، کوشش در اجماع نظر «اپوزيسيون حکومت» در اين موارد از اهميت بسياری برخوردار می شود و يک اپوزيسيون مسئول نمی تواند «همهء» آنچه را که در حوزهء «دولت» و «حکومت» پيش می آيد، بخاطر آنکه از حکومتی استبدادی و ضد منافع ملی سر زده، يکسره زيان بخش ببیند.◄